پخش زنده
دانلود اپلیکیشن اندروید دانلود اپلیکیشن اندروید
English عربي

ایرانگردی

حسین (ع) احیاگر آئین محمد (ص)

در روز سوم ماه شعبان سال چهارم هجرت، دومين فرزند برومند حضرت على (ع) و حضرت فاطمه (س) در خانه وحى و ولايت چشم به جهان گشود.

از ولادت حسين بن على (ع) كه در سال چهارم هجرت بود تا رحلت رسول الله (ص) كه شش سال و چند ماه بعد اتفاق افتاد, مردم از اظهار محبت و لطفى كه پيامبر راستين اسلام (ص) درباره حسين (ع) ابراز ميداشت, به بزرگوارى و مقام شامخ پيشواى سوم آگاه شدند.

سلمان فارسى می‌گويد: ديدم كه رسول خدا (ص) حسين (ع) را بر زانوى خويش نهاده او را می‌بوسيد و می‌فرمود: تو بزرگوار و پسر بزرگوار و پدر بزرگوارانى , تو امام و پسر امام و پدر امامان هستى , تو حجت خدا و پسر حجت خدا و پدر حجت‌هاى خدايى كه نُه نفرند و خاتم ايشان ,قائم ايشان (امام زمان عج ) می‌باشد.

امام حسین (ع) مدت سى سال با پدر زيست . پدرى كه جز به انصاف حكم نكرد , و جز به طهارت و بندگى نگذرانيد , جز خدا نديد و جز خدا نخواست و جز خدا نيافت . پدرى كه در زمان حكومتش لحظه اى او را آرام نگذاشتند، همچنان كه به هنگام غصب خلافتش جز به آزارش برنخاستند...

در تمام اين مدت , با دل و جان از اوامر پدر اطاعت می‌كرد و در چند سالى كه حضرت على (ع) متصدى خلافت ظاهرى شد, حضرت حسين (ع ) در راه پيشبرد اهداف اسلامى , مانند يک سرباز فداكار، همچون برادر بزرگوارش می‌كوشيد و در جنگ‌هاى جمل, صفين و نهروان شركت داشت.

پس از شهادت حضرت على (ع), به فرموده رسول خدا (ص) و وصيت اميرالمؤمنين (ع) امامت و رهبرى شيعيان به حسن بن على (ع), فرزند بزرگ اميرالمؤمنين (ع ), منتقل گشت. امام حسين (ع) كه دست پرورد وحى محمدى و ولايت علوى بود, همراه و همكار و همفكر برادرش بود. چنان كه وقتى بنا بر مصالح اسلام و جامعه مسلمانان و به دستور خداوند بزرگ , امام حسن (ع) مجبور شد كه با معاويه صلح كند و آن همه ناراحتی‌ها را تحمل نمايد, امام حسين (ع) شريک رنج هاى برادر بود و چون ميدانست كه اين صلح به صلاح اسلام و مسلمين است , هرگز اعتراض به برادر نداشت .

چون امام حسن (ع) به شهادت رسیدند, به گفته رسول خدا (ص) و اميرالمؤمنين (ع) و وصيت حسن بن على (ع) امامت و رهبرى شيعيان به امام حسين (ع) منتقل شد و از طرف خدا مأمور رهبرى جامعه گرديد.

يزيد پس از معاويه بر تخت حكومت اسلامى تكيه زد و خود را اميرالمؤمنين خواند و براى اين كه سلطنت ناحق و ستمگرانه اش را تثبيت كند, مصمم شد براى نامداران و شخصيت‌هاى اسلامى پيامى بفرستد و آنان را به بيعت با خويش بخواند. به همين منظور, نامه‌اى به حاكم مدينه نوشت و در آن يادآور شد كه براى من از حسين (ع) بيعت بگير و اگر مخالفت نمود بقتلش برسان .

حاكم اين خبر را به امام حسين (ع)رسانيد و جواب مطالبه نمود. امام حسين (ع ) چنين فرمود: انا لله و انا اليه راجعون و على الاسلام السلام اذا بليت الامة براع مثل يزيد. آن گاه كه افرادى چون يزيد, بر مسند حكومت اسلامى بنشيند, بايد فاتحه اسلام را خواند.

و اینگونه شد که امام حسین (ع) تصمیم بر هجرت گرفت و واقعه عاشورا رقم خورد.

ص.گ/ ا.ا

این مطلب را به اشتراک بگذارید